Δεν το χωράει το μυαλό μου. Μια ολόκληρη πόλη, οργισμένα πρόσωπα που με κοιτούν λες και είμαι καμιά διεστραμμένη εγκληματίας. Το στάδιο δεν είναι απλώς γεμάτο. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσωπα -περίεργα, ανάλγητα, στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορα... Και δεν βλέπεις ούτε ένα ζευγάρι βουρκωμένα μάτια, πόσο μάλλον δάκρυα. Ούτε μισή λέξη διαμαρτυρίας. Καθώς τα ψηφία της αντίστροφης μέτρησης αστράφτουν στις γιγαντοοθόνες στα δύο άκρα του σταδίου, φαίνεται ότι -ως οικογένεια- αυτή θα 'ναι η τελευταία μας μέρα. Βλέπω τον αδελφό μου, τον Γουίτ, να αναρωτιέται αν υπάρχει διέξοδος της τελευταίας στιγμής. Βλέπω τη μητέρα μου να κλαίει σιγανά. Βλέπω τον πατέρα μου, σκυφτό απ' την παραίτηση -κι ωστόσο να μας χαμογελά πασχίζοντας να κρατήσει το ηθικό μας ακμαίο, θυμίζοντάς μας πως είναι μάταιο να περάσουμε τις τελευταίες μας στιγμές σ' αυτόν τον πλανήτη δυστυχισμένοι. Αλλά προτρέχω. Υπάρχουν πολλά που πρέπει ν' αφηγηθώ προτού φτάσουμε στις λεπτομέρειες της δημόσιας εκτέλεσής μας. Οπότε, ας γυρίσουμε λίγο πίσω στον χρόνο... Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που απευθύνεται σε παιδιά και έφηβους (από 10 ετών και πάνω) -και σε νέους κάθε ηλικίας!...