ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Άνθρωποι της νύχτας, του περιθωρίου. Ένας τρομπονίστας τζαζ, η ιδιοκτήτρια ενός «ερωτικού» ξενοδοχείου, μια Κινέζα πόρνη που την έχει σπάσει στο ξύλο κάποιο στέλεχος εταιρείας. Δυο αδελφές, η Έρι, ένα μοντέλο που ο λήθαργός του ταυτίζεται με λήθη, και η Μάρι, μια φοιτήτρια που θα συναντήσει τον στοιχειωμένο θίασο τις μικρές ώρες.
Οι δυο αδελφές και οι πλανόδιοι του μεσονυκτίου, παρά την άβυσσο που τους χωρίζει, συνδέονται με μυστικά και ανάγκες που θα αποδειχτούν ισχυρότερα από καθετί. Σύντομα καταλαβαίνουμε ότι η Έρι, βυθισμένη σε έναν αφύσικο ύπνο, είτε θα ξυπνήσει ξαναγεννημένη, είτε θα χαθεί.
Το μυθιστόρημα αυτό του Μουρακάμι είναι μια αφήγηση που σε υπνωτίζει και, ταυτόχρονα, μια διαφορετική ανάγνωση. Ζητά την ισορροπία ανάμεσα στον εαυτό και τον Άλλο, ανάμεσα στην αυτοσυνείδηση και την αλληλοκατανόηση, τη σκέψη, τη συμπάθεια και την αγάπη.
Το χιούμορ, η οξύνοια και η γνωστή διορατικότητα του μεγάλου Ιάπωνα συγγραφέα σμίγουν με μια πνευματικότητα σπάνια και με ένα λόγο διακριτικό περί ήθους, και δίνουν ακόμα ένα αριστούργημα, σύντομο, άκρως ιδιαίτερο και, ως συνήθως, απολαυστικό.

…και δυο λόγια από τον συγγραφέα

Ποια στοιχεία του ιαπωνικού πολιτισμού πιστεύετε ότι μπορεί να αντλήσει ένας αναγνώστης σας;

Όταν γράφω ένα μυθιστόρημα, ενορχηστρώνω όλες τις πληροφορίες που διαθέτω. Μπορεί να είναι ιαπωνικές, μπορεί να είναι Δυτικές. Δεν τις ξεχωρίζω. Αν η ιστορία είναι ελκυστική, δεν έχει τόσο σημασία αν δεν πιάσεις όλες τις λεπτομέρειες. Δε γνωρίζω τη γεωγραφία του Λονδίνου του 19ου αιώνα, ωστόσο απολαμβάνω να διαβάζω Ντίκενς.

Οι ήρωες των βιβλίων σας εκτιμούν την τζαζ, την κλασική, τη ροκ μουσική. Τι κομμάτια θα περιλάμβανε η playlist του Μουρακάμι;

Η μουσική αποτελεί απαραίτητο κομμάτι της ζωής μου. Όποτε γράφω ένα μυθιστόρημα, η μουσική κατά κάποιον τρόπο γλιστράει στο κείμενο. Στις ΜΙΚΡΕΣ ΩΡΕΣ, το τραγούδι “Five Spot After Dark” του Curtis Fuller «έπαιζε» συνεχώς στο μυαλό μου. Η μουσική δίνει φτερά στη φαντασία μου. Συνήθως μου αρέσει να ακούω σε χαμηλή ένταση Μπαχ, Τέλεμαν και παρόμοιους.

Δεδομένου ότι η πλειονότητα των αναγνωστών σας διαβάζει τα βιβλία σας μεταφρασμένα, τι πιστεύετε ότι καθιστά μια μετάφραση καλή;

Έχω μεταφράσει πολλά αμερικανικά βιβλία στα ιαπωνικά και πιστεύω ότι τον καλό μεταφραστή τον διακρίνει το αισθητήριο για τη γλώσσα και η τρυφερότητα για το έργο που μεταφράζει. Αν λείπει κάποιο απ’ αυτά τα στοιχεία, η μετάφραση δε θα αξίζει πολλά.

(Απόσπασμα από συνέντευξη του Χαρούκι Μουρακάμι στο www.bookbrowse.com)

ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΛΑΤΩΝ