ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ (1860-1904). Ρώσος διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, σταδιοδρόμησε ως γιατρός παθολόγος, αλλά ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια δημοσίευε διηγήματα και κείμενα σε περιοδικά της εποχής του. Τα πιο γνωστά διηγήματά του τα έγραψε αφού επέστρεψε από τη νήσο-φυλακή Σαχαλίνη, το 1890, όπου πέρασε τρεις μήνες παίρνοντας συνεντεύξεις από καταδίκους για τους σκοπούς μιας απογραφής. Έζησε μια πενταετία στα περίχωρα της Μόσχας, αλλά εξαιτίας της υπερκόπωσης και της εύθραυστης υγείας του μετακόμισε στην Κριμαία. Από το 1900 και έπειτα, έζησε στη Γιάλτα, όπου γνώρισε τον Τολστόι και τον Γκόρκι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αφιερώθηκε στη συγγραφή θεατρικών έργων που καθόρισαν τη δραματουργία του εικοστού αιώνα. Η επίδρασή του στις κατοπινές γενιές συγγραφέων υπήρξε καταλυτική. Κορυφαίοι Αμερικανοί διηγηματογράφοι, όπως ο Χέμινγουεϊ, ο Τσίβερ και ο Κάρβερ, συχνά τον μνημονεύουν ως πηγή έμπνευσης. Η απατηλή απλότητα της πρότασής του, η δύναμη του υπαινιγμού, ο πολυδιάστατος ρεαλισμός του, οι έντονοι χαρακτήρες του, η υπόγεια δραματική ένταση των ιστοριών του είναι τα στοιχεία που ανέδειξαν τον Τσέχοφ σε μετρ της αφηγηματικής τέχνης.